Participatie maatschappij komt er niet vanzelf

Participatiesamenleving komt er niet vanzelf.

“De klassieke verzorgingsstaat verandert langzaam maar zeker in een participatiesamenleving. Van iedereen die dat kan, wordt gevraagd  verantwoordelijkheid te nemen voor zijn of haar eigen leven en omgeving” Deze woorden sprak koning Willem Alexander tijdens de troonrede vorig jaar. De verzorgingstaat stuit op haar grenzen. De overheid kan het niet meer betalen. De kosten van de zorg zijn enorm gestegen. En mede door de bureaucratie wordt er onvoldoende maatwerk geboden. De afgelopen tijd werd pijnlijk duidelijk dat de overheid de hand op de knip moet houden.

De oplossing is volgens de ambtelijke adviezen en de regering: minder overheid en meer samenleving. Op zichzelf genomen klinkt dit de fractie ChristenUnie/SGP goed in de oren. Mensen behoren verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen leven en dat van hun omgeving. Meer oog voor elkaar in dit ik-gerichte tijdperk is heel goed.

Maar komt die participatiesamenleving er vanzelf als we dit roepen en de geldkraan van de overheid dichtdraaien? Wij denken dat de overheid zich dan vergist. Burgers hebben jarenlang gedacht en geleerd dat de overheid zich moet bekommeren om zorgbehoevende burgers.  Waar het om gaat is dat we weer leren inzien dat zorg voor elkaar een verantwoordelijkheid van ons allen is, van overheid en samenleving. De gedachte van ‘zorg voor elkaar” sluit naadloos aan bij christelijk sociaal denken. Denk hierbij ook aan  de woorden van Jezus: ”Heb je naaste lief als jezelf”. Vandaar ook dat christenen, kerken en christelijke instellingen hier juist voorop mogen gaan. Zij hebben hiertoe een Bijbelse opdracht.  De overheid zal de participatiesamenleving moeten bevorderen. Wat de ChristenUnie/SGP fractie betreft, zouden mensen en instellingen, die hun verantwoordelijkheid m.b.t. de zorg voor elkaar nemen, ondersteund en gestimuleerd moeten worden. Soms ook financieel. Dit is mede door inbreng vanuit onze fractie in het coalitieakkoord opgenomen. Maatwerk is hierbij belangrijk. Dit is ook de inzet van het huidige college. Juist nu er van het Rijk minder geld beschikbaar komt voor het sociale domein moet de overheid aansluiten bij initiatieven die in de samenleving zijn of worden genomen. Samen met inwoners zorgen voor mensen die zorg nodig hebben. Vandaar ook het thema van het coalitieakkoord: “Samen werken aan het Woerden van morgen”.